اولین روز در بلاگ اسکای

بنام خالق زیباییها 

نوشتن در فضای مجازی همواره برای من خیلی جذاب و در عین حال دلهره آور است.به تصور من این فضا می تواند در بر گیرنده درد دلهایی باشد که نمی توان آنرا با کسی بازگو کرد.افکاری که اگر بیابانی پیدا شود می توان با فریادی از عمق وجود آنرا تا حدی تسکین داد و بغضی گرفته در گلو که  کنجی خلوت را برای تر شدن چشمان طلب می کند ولی دریغ از وجود بیابانی فریاد پذیر و افسوس از نبود گوشه ای آرام.پس می توان تمام فریاد و اشک را در قالب کلمات در اینچنین فضای مجازی نوشت و آرام تر شد.امیدوارم با نظرات خود مرا از تجربیات ارزشمندتان بی بهره مگذارید.